اینجا پشت میز کارم نشستم و دارم کار میکنم ولی یه لحظه هم صورت قشنگت از نظرم دور نمیشه هربار به یادت لبخندی روی لبهام میشینه با خودم میگم آیا وقتی بزرگ شد بازم یادش من و میخندونه یا مثه خیلی از پدر و مادرهایی که الان درگیر دردسرهای بزرگ شدن بچه هاشون هستن منم با خودم فکر میکنم وایییییییییی بچه چقدر دردسر داره .البته من فکر میکنم همه چی به نوع تربیت برمی گرده اینکه چقدر خوب بچتو تربیت کرده باشی بعد انگار که کسی به من تلنگر بزنه به خودم میگم تو پنجاه درصد نقش تربیتی داری و اجتماع پنجاه درصد دیگه پس اونم تو تربیت آنیتا دخیله .بعد به خودم میگم خوب سطح توقعاتت و نسبت به دخترت پایین بیار بعد یادآوری یه سری مسائل باعث میشه به خودم بگم نه گاهی وقتا ا...